veilig en wel in het indrukwekkende kathmandu

Ik heb geen idee waar ik moet beginnen, dus doen we maar gewoon beginnen bij het begin. Op Amsterdam wachtend voor de gate ontmoette ik Jolijn die voor een half jaar naar Australië vertrok. Samen hebben we gezellig onze tijd kunnen vullen met kletsen en konden we een beetje onze spanning delen. Het is toch gek om daar alleen te zitten. Vervolgens had ik een prima vlucht naar abu dhabi tot het landen, jawel ik heb mijn eerste doorstart meegemaakt. We hingen al boven de landingsbaan, heel laag, maar vervolgens gingen we weer heel steil omhoog. Toen we vervolgens na een rondje vliegen wel konden landen, konden we niet 'parkeren' en moesten we heel lang wachten. Dit leverde uiteindelijk 2 uur vertraging op (hoorde ik later) en dus moest ik blij zijn met m'n 3 uur tijd om over te stappen. Vervolgens was de vlucht naar Kathmandu heel relaxed, het halve vliegtuig was namelijk leeg dus je kon kiezen waar je wou zitten. Toen ik het vliegtuig instapte ontmoette ik een ander Nederlands meisje dat 6 weken vrijwilligers werk ging doen in Kathmandu en omstreken, en dus had ik weer een praatmaatje, helemaal gezellig.

Na al het vliegen, begon het 'avontuur' echt. Samen met dat Nederlandse meisje, heb ik geld kunnen wisselen, de douane door en onze naam bordjes kunnen zoeken, en jawel ze stonden naast elkaar, wat een geluk. Het verkeer was meteen één gekte, het was niet veel drukker dan in Vietnam of Thailand, maar de wegen zijn veel slechter waardoor het nog een grotere chaos geeft. In m'n hotel werd ik warm ontvangen en voor dat ik het wist stond mijn Nepalese contact persoon voor me, hij was toevallig een paar dagen in kathmandu omdat hij een visum moest regelen voor Nederland. Samen met Martina, een andere vrijwilliger die naar huis zou gaan, hebben we wat gegeten, en ben ik vervolgens vrij bijtijds naar bed gegaan.

De volgende dag, 19 juli, heb ik een citytour gedaan door kathmandu. Ik had een ontzettend leuke gids, geregeld via mijn biologie docent die contact had met dat toeristenbureau, die oneindig kon vertellen over de plekken waar we waren. Niet dat ik alles verstond, maar door zijn enthousiasme wist ik precies wat hij bedoelde en kon ik het toch nog redelijk volgen. Het is moeilijk om te vertellen wat ik allemaal gezien heb vandaag, omdat het zo veel indruk heeft gemaakt en ik nog niet weet hoe ik het moet verwoorden. De plek waar de lijken worden verbrand, een onderdeel van de hindoeïstische religie, alhoewel ze het eigenlijk geen religie noemen, heeft ontzettend veel indruk gemaakt. Ik vond het niet eng, vies of raar maar vooral interessant en indrukwekkend. Rond deze plek waren nog ontzettend veel andere bezienswaardigheden. Ik denk dat thuis de verhalen hierover veel uitgebreider zullen zijn. Vervolgens gingen we naar het boeddhistische deel, dat ook heel mooi was, alhoewel het verhaal van het hindoeïsme veel meer indruk maakte, ik vind het echt een mooie geloofsovertuiging. Wel was daar wel het o zo bekende plaatje te vinden van de witte stupa (misschien noem je dat anders) met vlaggetjes,heel gaaf.

Na de tour, was het nog zo gezellig met de gids, hij was geïnteresseerd in mijn leven en ik in het Zijne, dat we nog even wat zijn gaan drinken. In de avond heb ik gegeten met met Martina, de vrijwilliger die teruggaat, en vervolgens nog heel gezellig zitten kletsen in haar hotel. Het was fijn om nog wat te horen over de busreis en het project maar daarnaast ook heel gezellig! Ook was de stroom uitgevallen dus we zaten een beetje in het donker.

Dit blog wordt al weer veels te lang dus ik ga zo stoppen. Morgen ochtend vertrek ik vroeg met de bus naar pokhara waar het vrijwilligerswerk gaat beginnen. Ik hoorde dat ze tot dinsdag vakantie hebben dus ik kan nog even 'wennen'. Ik heb er zin in en ben heel benieuwd. Tot nu toe gaat alles zeer voorspoedig, helaas niet bij iedereen, dus ik voel me een echte geluksvogel. Het mariabedeltje van oma, het roze varkentje van Marja (tante) en het kettinkje van mams brengen tot nu toe alleen nog maar geluk, precies waar ze voor bedoelt zijn.

Welterusten!